امکان

دنیای امروز دنیای استارتاپ‌هاست. کسب‌وکارهای نوپا هر روز در گوشه‌ای از جهان شکل می‌گیرند و محصولات و خدمات‌شان را به بازار عرضه می‌کنند. اما واقعا چند درصد از این استارتاپ‌ها می‌توانند از مرحله‌ی اولیه گذر کنند و در بازار رقابتی امروز به فعالیت خود ادامه بدهند؟
واقعیت این است که تعداد استارتاپ‌هایی که در مسیر خود با شکست مواجه می‌شوند بسیار زیاد است. براساس آمار، ۵۰٪ استارتاپ‌ها در ۵ سال اول و ۷۰٪ آنها در ۱۰ سال اولِ فعالیت خود شکست خواهند خورد. مطالعات دیگری میزان شکست استارتاپ‌ها را تا ۹۰٪ و مطالعه‌ی دیگری تا ۷۵٪ اعلام کرده‌اند. ظاهرا تعداد واقعی چیزی بین این دو مقدار است. اما دلایل اصلی شکست استارتاپ‌ها چیست و چرا این آمار تا این اندازه بالاست؟
بسیاری از افرادی که کسب‌وکار جدیدی راه‌اندازی می‌کنند، در ابتدای کار انرژی و سرمایه دارند و هرگز به این فکر نمی‌کنند که اولِ راه هستند و ممکن است موانع زیادی در مسیرِ پیش‌رو وجود داشته باشد. شکست درواقع نوعی فرصت برای یادگیری است، اما می‌توان با استراتژی درست و با استفاده از روش‌های کارآمد از پیامدهای شکستِ جبران‌ناپذیر جلوگیری کرد. در این مطلب، ابتدا به بررسی دلایل اصلی شکست استارتاپ‌ها براساس مطالعات و آمار واقعی خواهیم پرداخت و سپس برای هر یک راهکاری پیشنهادی ارائه می‌کنیم.

فرضی کنید که مدیریت و رهبری تیمی را به عهده دارید که عملکرد و نتایج پایدار و با ثباتی دارند. اگرچه خروجیِ پایدار و قابل قبولی دارند اما تلاش بیشتری برای دستیابی به اهداف و رویکردهای جدید از خود نشان نمی‌دهند. شما خواهان توسعه و پیشرفت تیم و دستیابی به موفقیت‌های بیشتر در آینده هستید و می‌خواهید با انگیزش و حمایت لازمه به این مهم دست یابید، اما محدودیت مالی و زمانی دارید. آیا در چنین شرایطی راهی وجود دارد که بتوانید با تشویق و انگیزش اعضای تیم‌تان، عملکرد آنها را بدون هزینه و اتلاف وقت افزایش دهید؟
اینجا، همان جایی است که رهبریِ اقیانوس آبی می‌تواند مفید و مؤثر واقع شود. یک کمپانی مطرح خرده‌فروشیِ بریتانیایی از این شیوه برای افزایش فعالیت و عملکرد اعضای تیم خود جهت دستیابی به موفقیت‌های مورد نظر استفاده کرده است. نرخ تغییر و جابه‌جایی کارکنان این کمپانی از ۴۰ درصد به ۱۱ درصد کاهش یافت و منجر به کاهش ۵۰ درصدی هزینه‌های استخدام نیرو شد.
در این مقاله نگاهی خواهیم انداخت به رهبریِ اقیانوس آبی؛ رویکردی که می‌توان از آن بدون صرف زمان و هزینه‌ی زیاد، جهت انگیزش اعضای تیم و افزایش عملکرد آنها استفاده نمود.

بیل تایلر ،نویسنده و یکی از بنیان گذاران fast company معتقد است رهبرانی که آینده را تشکیل میدهند دارای ویژگی های خاصی هستند. او این ویژگی ها را با ما به اشتراک می‌گذارد.
آلن کی، مربی و طراح کامپیوتر، اعلام کرد: "بهترین راه برای پیش بینی آینده این است که آن را بسازیم." اما چه چیزی برای ساختن آینده در چنین دنیای متلاطم و ناآرام نیاز است؟ چگونه سازمان های موفق بر اساس تاریخچه خود آینده را می سازند، حتی دیدگاه جدیدی در مورد آنچه که بعداً می آید، ایجاد می کنند؟ چگونه مارک های پایدار به هدف اصلی خود پایبند می‌مانند، در حالی که با مشتریان جدید با مقادیر و ترجیحات مختلف ارتباط دارند؟ چگونه مدیران اجرایی می‌دانند دانش و مهارت‌هایی که به سختی به دست آوردند قدرت تخیلشان را محدود نمی‌‌کند؟
این‌ها سؤالاتی هستند که سازمان‌ها و رهبرانی که بهترین سال‌هایشان را پیش رو دارند و رهبرانی که هنوز در گذشته گیر کرده‌اند را از هم جدا می‌کند. من در تحقیقاتم برای کتاب‌هایم و شغلم در HBR این را سر لوحه قرار دادم تا توجه زیادی را به رهبرانی که با این سؤالات انرژی می‌گیرند و با تفکر به آن‌ها فلج نمی‌شوند داشته باشم. همان‌طور که من در مورد آن رهبران و در مورد عادت های ذهنی که به آن‌ها انگیزه می‌دهد تحقیق می‌کردم، متوجه شدم که اکثر آن‌ها در یکی از چهار دسته طبقه بندی می‌شوند:

این امر یکی از پیچیده‌ترین شرایط در هنگام جستجوی شغلی است. شما برای موقعیت‌های مناسب شغلی درخواست می‌دهید و شرایط تحصیلی مناسب دارید و یکی پس از دیگری برای مصاحبه کاری خوانده می‌شوید ولی با این حال، هیچ پیشنهادی دریافت نمی‌کنید در حالی که شما جز نفرات انتخابی بودید، کسی که "مناسب‌تر بود" را برگزیدند. برای آشنایی با روش‌های تخشیص نقطه ضعف خود و حل آن در ادامه با سایت امکان و مقاله های کاربردی ما همراه باشید.
خبر خوب در این شرایط این است که زمانی که پیشنهاد مصاحبه دریافت می‌کنید به این منظور است که شما باید فقط این جنبه را تغییر دهید. در اینجا نحوه تشخیص مشکلات خود و چگونگی رفع آن را بررسی خواهیم کرد.

اگر دوست دارید راجع‌به این نکته بیشتر بیاموزید، خوب است بدانید که الیزابت گیلبرت (نویسنده‌ی کتاب بخور، دعا کن و عشق بورز) این نکته را در یکی از سخنرانی‌های TED بررسی می‌کند. او (مانند رومی‌های باستان) بر این باور است که برای حفظ امنیت روانی افراد باید خالق اثر را از نبوغ تمییز دهیم. در زیر برخی از جملات او را در این رابطه باهم مرور می‌کنیم:
«رومی‌های باستان فکر می‌کردند که نابغه صرفا یک فرد باهوش است. آنها بر این باور بودند که نبوغ ماهیتی الهی دارد و به‌صورت نامرئی به هنرمند یاری می‌رساند و محصول نهایی کار او را سروسامان می‌دهد و همه از این قضیه مطلع بودند، خب؟ از این جهت هنرمند باستان در برابر برخی چیزها مصونیت داشت. مثل خودشیفتگی، خب؟ یعنی اگر شما در رم باستان فرد باهوشی بودید، همه‌ی اعتبار به شما نمی‌رسید، بلکه همه می‌دانستند که شما توسط این نبوغ نامرئی دستیاری می‌شوید. اگر هم کارتان چندان چنگی به دل نمی‌زد تقصیر شما نبود. همه می‌دانستند که نبوغ نامرئی شما یک‌جورهایی تنبل است.»

لحظه‌ای را تصور کنید که عینکی وارونه کننده به چشم خود زده و توسط آن عینک جهان را کاملا متفاوت می‌بینید. شما ممکن است دنیا را کاملا متفاوت ببینید اما امکان دارد که متفاوت بودن آن را درک نکنید در این مقاله می‌خواهیم با اساس و پایه تفکر عمیق آشنا شویم در ادامه با امکان همراه باشید.
اگر ما به اندازه کافی عمیق نگاه کرده و به خود اجازه دهیم تا با دیدگاهی متفاوت هر چیزی را مشاهده کنیم، این تفاوت‌ها را درک خواهیم کرد و در کتاب ساختار انقلاب‌های علمی از توماس اس.کوهن اشاره می‌کند
"هر چیزی که آدمی می‌بیند، به آن چیزی که بدان نگاه می‌کند و همچنین به درک دیداری که به او آموخته‌اند تا آن‌گونه ببیند، بستگی دارد."
قدرت تفکر عمیق اساس خلاقیت است. با داشتن تفکری متفاوت و عمیق، متوجه خواهید شد که نه تنها تفکر خلاقانه شما، بلکه توانایی تفکر انتقادی شما نیز به صورت گسترده افزایش می‌یابد. این‌گونه تفکر عمیق به شما سطوح بالایی از تفکر و توانایی حل مسائله‌ای را می‌دهد که در گذشته از خود ندیده بودید.
حال وقت آن است که معنی اصلی تفکر عمیق را بررسی کرده و اهمیت آن‌ را فهمیده و تاثیرات آن را بدانید.

تقریبا همه‌ی افراد در هر سن‌و‌سال و موقعیت اجتماعی‌، دوست دارند مورد احترام واقع شوند و جایگاه‌شان به‌عنوان یک انسان محترم حفظ شود. به‌عنوان مثال زمانی که در مقام رهبری قرار می‌گیرید، لازم است افرادی که با آنها کار می‌کنید، به شما احترام بگذارند. اما احترام خودبه‌خود ایجاد نمی‌شود. احترام به‌دست آوردنی است و برای همین لازم است، رفتار مناسبی داشته باشید تا دیگران برای شما احترام قائل شوند. شاید تیم کاری شما به عادت‌های کاری‌تان، هوش‌تان یا توانایی شما برای بستن قرارداد احترام بگذارند، اما چیزهای بیشتری برای احترام‌گذاشتن وجود دارد. اگر به‌عنوان یک فرد احترام لازم را دریافت کنید، برنده هستید. درادامه نکاتی برای کسب احترام بیشتر آورده شده است. با ما همراه باشید.

تصور کنید که با رهبری مثبت اندیش و کاریزماتیک کار می‌کنید. او در مورد آینده‌ی سازمان هیجان‌زده و مشتاق است و اشتیاق خود را با اعضای تیمش به اشتراک می‌گذارد. او مطمئن است افرادش درک می‌کنند که تلاش‌های آنها چه تأثیری در ساختن این آینده دارد و این تلاش او منجر به افزایش وفاداری و سخت‌کوشی در تیمش می‌شود.
در چنین شرایطی روحیه و رضایت شغلی در تیم بالا خواهد بود، چرا که اعضای تیم احساس می‌کنند که در تغییر شرایط و رسیدن به اهداف نقش دارند. با این وجود، برخی از اعضای تیم پاسخ خوبی به این سبک رهبری نمی‌دهند. و هنگامی که شرایطی ویژه و بحرانی پیش می‌آید، برای جلب تمرکز آنها بر اهداف کوتاه‌مدت با مشکل مواجه می‌شود. برای اینکه عملکرد کارآمدتری داشته باشد باید با توجه به موقعیت‌هایی که در آن قرار می‌گیرد رویکردهای مختلفی اتخاذ کند. او باید این کار را با استفاده از «شش سبک رهبریِ عاطفی انجام دهد» که هر کدام از این سبک‌ها در شرایط مختلفی مفید واقع می‌شود.
در این مقاله نگاهی خواهیم انداخت به هریک از این شش سبک رهبری عاطفی و خواهیم دید که هر کدام از آنها در چه مواقعی مناسب‌ترین رویکرد است. همچنین به بررسی چگونگی توسعه‌ی مهارت‌های لازم برای استفاده‌ی کارآمد از هر سبک خواهیم پرداخت.

رهبری وظیفه‌ی حساس و پرچالشی است که کوچک‌ترین اشتباه می‌تواند صدمه بزرگی به آن بزند. برای همین، رهبران موفق به خوبی می‌دانند که برای پیشرفت دائم باید به صورت پیوسته مهارت‌های رهبری خود را ارتقا دهند، چرا که این موضوع به آنها کمک می‌کند تا از عهده اداره‌ی موقعیت‌های چالش‌برانگیز برآیند. با این وجود، بسیاری از رهبران پس از رسیدن به سطح مشخصی از مهارت‌های رهبری، دست از یادگیری بر می‌دارند، که این امر به معنی ایجاد تزلزل در پیشرفت حرفه ای و کاری آنهاست. حالا باید دید چگونه می‌توان جلوی این اتفاق را گرفت و مسیر پیشرفت را همیشگی ساخت؟
دیوید روک (David Rooke) و ویلیام تاربرت (William Torbert) بیان می‌کنند که برای رسیدن به پیشرفت، مدیران موفق هفت مرحله ایجاد تحول را طی می‌کنند. شما نیز می‌توانید با یادگیری مهارت‌های جدید از این مراحل عبور کنید.
در این مقاله نگاهی به این هفت مرحله خواهیم انداخت و چگونگی پشت سر گذاشتن هر مرحله و رسیدن به مرحله‌ی بعد را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

در علم عصب‌شناسی یک جمله معروف وجود دارد که می‌گوید "مغز به شکلی تنظیم می‌شود که عمل می‌کند"، این به این معنا است که هرچه بیشتر شما یک فعالیت خاص را انجام می‌دهید، تنظیمات مغز به طوری انجام می‌شود که آن عمل و یا فعالیت آسان‌تر شود.
"ترس به ما آموخته می‌شود و ما اگر بخواهیم، می‌توانیم آن ترس را از خود خارج کنیم." -کارل آگوستوس منینگرهنگامی که ما به ترس اجازه می‌دهیم که ما را بدون حرکت نگه‌دارد و باعث می‌شود تا ما به انجام کارهایی که همیشه انجام می‌دادیم (کارهایی که با آن‌ها راحت هستیم) ادامه دهیم، مغز ما به سختی تنظیم می‌شود تا در حالت راحتی و آرامش باقی بماند و به این صورت ما بی‌حرکت و راکد می‌شویم. این می‌تواند برای بعضی از ما ناتوان کننده باشد و مانع از مواجه شدن با تجربه‌هایی که ما برای رشد و موفقیت به آن‌ها نیاز داریم، شود.
هنگامی که ما، علی‌رغم ترسمان، کارهایی چالش‌ برانگیزی که خارج از دایره راحتی‌مان هستند را انجام می‌دهیم، ما با این کار آغاز به تغییر تنظیمات سخت مغزمان می‌کنیم و سازگاری، خلاقیت ، رشد، چشم‌انداز و خوشبختی را به خودمان تحمیل می‌کنیم؛ زیرا با انجام کارهای چالش‌ برانگیز ما مرز توانایی‌های مغزمان را گسترش می‌دهیم و مغز خود را مجبور می‌کنیم تا به جای ماندن در منطقه امن، سازگارتر باشد.
یک ورزشکار حرفه و زبده بدون خارج شدن از دایره راحتی و انجام تمرین‌های سخت به جایی که در حال حاضر است نمی‌رسید. آن‌ها به طور مداوم محدودیت‌های خود را کنار زدند و بدن و ذهنشان را مجبور کردند تا رشد کرده و به ورزشکاران حرفه‌ای تبدیل شوند. همان اصل در مغز ما نیز صدق می‌کند. اگر ما اجازه دهیم ترس اعمال ما را در هر نقطه از زندگی به ما تحمیل کند، این اجازه دادن رشد شما در آن نقطه را خنثی خواهد کرد.