امکان

طبق تحقیقی که در سال 2008 بر روی هزار و هفتصد زن سوئدی و کودکان پنج ساله شان انجام شده است، درمی یابیم احتمال به دنیا آوردن نوزادی چپ دست یا نوزادی که بتواند از دو طرف مغزش استفاده کند، نزد مادرانی که در دوران بارداری خود شرایط استرس زای بیشتری را تجربه کرده اند، بسیار بیشتر است. این تحقیق در سال 2008 در نشریه روان شناسی و روان پزشکی کودکان در سوئد به چاپ رسیده است.
دنیایی که به راست دست ها اختصاص دارد. درواقع چپ دست بودن در دنیایی که کاملا برای راست دست ها ساخته شده است، مزیت به شمار نمی آید. چه در مدرسه، چه در محل کار، زندگی روزانه برای چپ دست ها چالشی بزرگ است. ابراز برای آن ها مناسب نیست؛ حتی جهت مطالعه خطوط در آن ها برعکس راست دست ها می خوانند.
آن ها در ذهنشان جهانی برای چپ دست را تصور می کنند، در حالی که جهان بیرونی برای راست دست ها ساخته شده است. در نتیجه ناچار هستند جهانی برای خود بسازند که هم برای چپ دست هاست و هم راست دست ها. روز جهانی چپ دست ها، موقعیتی مناسب است برای بالابردن آگاهی جامعه و شناخت تفاوت های آنها و یادآوری اینکه چپ دست بودن بیماری نیست. باوری وجود دارد که چپ دست ها کمتر از راست ها عمر می کنند که تقریبا از نظر عملی رد می شود. عده ای هم در این مورد مطالعه کرده اند و نتایج کمی ضد و نقیض است ولی به نظر می رسد، این باور اشتباه باشد.

آیا شرکت شما بدون کارهای شما می‌تواند به حیات خودش ادامه دهد؟ آیا فعالیت‌های شما برای پیشبرد اهداف شرکت شما چاره‌ساز است؟ در صورت مثبت بودن پاسخ شما به آن سؤالات قطعاً شرایط شما در شرکت مثبت است و شما یک فرد مفید برای آنجا محسوب می‌شوید.
ولی در صورتی که پاسخ شما منفی است بایستی بیشتر تلاش کنید تا بتوانید حداقل برای شرکت عضوی با تراز مثبت باشید، افراد با آموزش دیدن و شرکت در دوره‌های مرتبط با کار خود به راحتی می‌توانند خود را از دیگر افراد شرکت متمایز کنند و بیشتر مفید جلوه کنند.بسیاری از افراد هنگام پاسخگویی در زمینه کاری یا دادن گزارش کار به مافوق خود صداقت را پیشه نمی‌کنند و از کلمات و جملات مبالغه‌آمیز و حتی دروغ استفاده می‌کنند و گاهی نیز بخشی از واقعیت را به صورت خودجوش سانسور می‌کنند که این‌ها همگی به هدف مورد نظر ما لطمات جبران‌ناپذیری را وارد می‌کند هر چند که ممکن است به ظاهر این‌گونه نباشد.

طبیعت درمانی که با نام‌های دیگری مانند درمان سبز یا درمان بر مبنای زمین نیز نامیده می‌شود، علاوه بر افزایش سلامت جسمانی، احیاکننده روح و روان است و تاثیر فوق‌‌العاده‌ای در بهبود خلق و خو، کاهش اضطراب، استرس و افسردگی دارد.
با وجود پتانسیل بالای طبیعت در درمان بیماری‌ها آن طور که بایسته است از آن بهره گیری نشده است. انسان موجودی مستقل از طبیعت نیست، بلکه جزئی جدا نشدنی از آن است. او برای رشد و پرورش به طبیعت نیاز دارد.
با توجه به اهمیت این امر، شاخه‌ای علمی نام طبیعت درمانی یا اکو درمانی وجود دارد که به مزایای این روش می‌پردازد. در این نسخه فرد مورد نظر باید هر روز زمانی را به پیاده روی و گردش در طبیعت و زیر نور ملایم خورشید اختصاص دهد.
مطالعات محققان دانشگاه اسکس انگلیس نشان می‌دهد نسخه طبیعت، افسردگی را تا ۷۱ درصد کاهش می‌دهد. این روش به ویژه برای درمان اختلالات خلقی فصلی موثر است. علاوه بر طبیعت گردی و پیاده روی، انجام اموری مانند باغبانی نیز همین تاثیر مثبت را دارد.
محققان مرکز پزشکی بالتیمور از این روش برای رفع خستگی ناشی از درمان در نجات‌یافتگان سرطان سینه استفاده می کنند. در برخی مراکز این روش بخشی از درمان است و اثرات فوق‌العاده‌ای را برجا گذاشته است.

در زندگی همه ما عوامل زیادی وجود دارند که باعث بروز تنش، درد و رنج در درون مان می شوند و ما به جای آن که خودمان را از شر این عوامل خلاص کنیم، مصرانه در درون مان حفظ شان می کنیم و گاهی آن ها را بخشی از قسمت و تقدیر خودمان می دانیم.
شاید زمان آن باشد که برخی از موضوعاتی را که کمکی به ما نمی کنند اما ما در طول سال های عمرمان درونی شان کرده ایم، رها کنیم و آن وقت حس خوبی را که از این تغییرات در ما ایجاد می شود، تجربه کنیم.
بسیاری از ما بارها خواسته‌ایم در زندگی مان تغییر ایجاد کنیم اما نتوانسته ‌ایم و در نهایت همه چیز و همه کس را مقصر دانسته‌ایم ‌جز خودمان.
تغییرات به ما کمک می کنند تا قدم به قدم به جلو حرکت کنیم و شرایط زندگی خودمان و اطرافیان مان را بهبود ببخشیم.
شاید همه تغییرات جنبه مثبت نداشته باشند اما چیزی که ما باید خودمان را به آن عادت بدهیم مدیریت مقاومت در برابر تغییر است، این که سعی کنیم تغییرات مثبت را بپذیریم و با آن ها مقابله نکنیم.

شبکه های اجتماعی مضراتی هم دارند و قادرند زندگی ما را تحت سلطه خود بگیرند. آن ها باعث می شوند از زمان حال خود لذت نبریم و به آن ها اعتیاد پیدا کنیم به طوری که خودمان را فراموش می کنیم.
شبکه های اجتماعی فواید بیشماری در زندگی ما می توانند داشته باشند. آن ها باعث می شوند با دوستان، خانواده و اطلاعات دنیای اطرافمان در ارتباط باشیم. می توانیم از طریق شبکه های اجتماعی دوستان قدیمی دانشگاهمان را پیدا کنیم، یک زبان جدید یاد بگیریم و یا یک مربی خوبی پیدا کنیم.
تمام این کارها را بدون این که از خانه بیرون بزنیم انجام می دهیم. ناگفته نماند که شبکه های اجتماعی مضراتی هم دارند و قادرند زندگی ما را تحت سلطه خود بگیرند. آن ها باعث می شوند از زمان حال خود لذت نبریم و به آن ها اعتیاد پیدا کنیم به طوری که خودمان را فراموش می کنیم. تصور کنید اگر یک روز، یک هفته، یک ماه یا یک سال آن ها را کنار بگذاریم چه اتفاقی خواهد افتاد؟

کاری را شروع کرده اما با شکست مواجه شده‌اید؟ روی سیستمی سرمایه‌گذاری کرده‌اید که رکود کرده؟ چیزی اختراع کرده‌اید که مورد استقبال برای فروش قرار نگرفته؟ اما آیا بعد از آن شکست موفقیتی بزرگ نصیبتان شده؟ و اگر اینطور است، چه چیز باعث شد به راهتان ادامه دهید و دست از تلاش برندارید؟
با ورود به دنیای سرمایه‌گذاری، همه با موانع و مشکلاتی مواجه خواهند شد. این صددرصد است. اما یک ویژگی بارز سرمایه‌گذاران موفق سطح بسیار بالای خوش‌بینی آنهاست. با قدرت خوشبینی این موانع و مشکلات به نکات مثبت تبدیل می‌شوند. بعنوان مثال:
اتفاق شایعی را در نظر بگیرید که برای افرادیکه به تازگی وارد یک سرایه‌گذاری شده‌اند، پیش می‌آید: شرکت در برابر رقیب خود مغلوب شده است.
فرد بدبین وقتی به ماجرا نگاه می‌کند می‌گوید، "به همین خاطر است که من هیچوقت موفق نمی‌شوم. قدرت رقابت کردن ندارم."

مطمئناً همه ما با آدم‌های ریاست‌طلبی آشنا هستیم. این افراد به نظر می‌رسد به فضای شخصی و حساسیت‌های ما بی‌توجه هستند و استقلال و آزادی فردی ما را زیر پا می‌گذارند.
مردمان مطمئناً همه ما با آدم‌های ریاست‌طلبی آشنا هستیم. این افراد به نظر می‌رسد به فضای شخصی و حساسیت‌های ما بی‌توجه هستند و استقلال و آزادی فردی ما را زیر پا می‌گذارند.
ممکن است پدر، مادر، برادر، خواهر، همسر، همسایه، همکار یا یکی از دوستانتان چنین شخصیتی داشته باشد. نقش این افراد در زندگی شما هرچه که باشد، رفتار و منش آنها موجب آزردگی خاطر شما شده و احساس ناراحتی، حقارت و خشم را در شما شعله‌ور می‌سازد. افراد ریاست‌طلب لزوماً نیت بدی ندارند فقط می‌خواهند خواسته و نیت‌شان را به دیگران تحمیل کنند و درنتیجه به فضا و آزادی شخصی آنها تجاوز می‌کنند. در این مقاله به شما آموزش می‌دهیم با این افراد در زندگی خود چطور رفتار کنید و چگونه با آنها کنار بیایید.

چه بر این مسئله واقف باشیم یا نه، کلماتی که هر روز استفاده می‌کنیم، اصالت و حقیقت وجودی ما را شکل می‌دهند. نحوه‌ی انتخاب ما از میان واژه‌ها، بر اطرافیان‌مان تأثیر شگرفی بر جای می‌گذارد و تفاوتی نمی‌کند که در حین یک گفتگوی مؤدبانه در یک خواربارفروشی ادا ‌شوند یا در یک برخورد رسمی‌تر مانند جلسه‌ی ملاقات با یک مشتری. در این مقاله با ۱۰ واژه‌ای آشنا می‌شوید که اگر از آنها استفاده کنید، هر چه می‌خواهید می‌توانید به دست آورید.
شما به صورت طبیعی، با توجه به شرایط و مخاطب خود، از مجموعه‌ی واژگان و لحن متفاوتی استفاده خواهید کرد. با این حال واژه‌هایی وجود دارند که در هر شرایطی تعیین‌کننده هستند. پس در آینده هرگاه قصد داشتید برای به‌ دست آوردن چیزی تلاش کنید، از افزایش حقوق گرفته تا به چنگ آوردن آخرین آناناس باقی‌مانده در قفسه‌ی فروشگاه، استفاده از این ۱۰ واژه به شما کمک می‌کند به هدف‌تان برسید.

شما هم رژیم غذایی و ورزشتان را به “شنبه”‌ موکول می کنید؟ آزمایشات پزشکی خود را به تعویق می اندازید؟ کارها را مایلید انجام دهید ولی به تعویق می اندازید؟
" تعلل و به تاخیر انداختن کارها" از جمله مشکلاتی است که در وجود هر شخص ممکن است لانه کرده باشد و بر تمام اندیشه ها و گرایش ها و رفتارهای او تأثیر گذاشته است. اهمال کاری این است که کاری را که تصمیم به انجام آن را داریم به آینده موکول کنیم. به تعویق بیندازیم ، تعلل کنیم ، سبک بشماریم و سهل انگاری کنیم . در واقع نوعی بی حالی و تنبلی است.
اگر شما کاری کنید که آن را نادرست بدانید ، در خود احساس شرمساری می کنید.این هیجان می تواند باعث عقب انداختن کار بشود.مثلا وقتی کار را دیر به استاد تحویل می دهید و نمره پایین می گیرید شرمنده می شوید و کار بعدی را با سردی بیشتری انجام می دهید. برای درمان این آفت تلاش کنید از خطاهای پی در پی جدا پرهیز کنید تا احساس شرم ، اضطراب و هیجان در شما پایدار نشود.

از آنجا که ما در جهانی با ارتباطاتی سریع زندگی می‌کنیم، عادت کرده‌ایم این‌گونه فکر کنیم که هرچیزی به صورت آنی اتفاق می‌افتد. درواقع، میل به سرعت در فرهنگ کسب‌و‌کار امروز نفوذ کرده است به این ترتیب، امروزه برای مدیران تقریباً غیر قابل تصور است که کاری را به فردی واگذار کرده و به او بگویند که بطور مثال «برای این کار وقت بگذار» یا «فکر می‌کنی انجام این کار چقدر طول بکشد؟ زمان دقیق اتمام آن را به من اطلاع بده.» آنها به جای این کار، به صورت ناخودآگاه از افراد می‌خواهند که کار را به سرعت به تحویل دهند.
اگر چه این موضوع به یک کلیشه تبدیل شده است اما بسیاری از ما در زندگی روزمره‌ی خود گرفتار آن هستیم. همه‌ی ما به سرعت راه می‌رویم، حرف می‌زنیم، و فکر می‌کنیم. کارهای مختلف را هم‌زمان انجام می‌دهیم. در جلسات شرکت می‌کنیم و در ان واحد به ایمیل‌های خود پاسخ می‌دهیم و با این که همزمان با خوردن غذایی که تقریباً هیچ چیز از آن نمی‌فهمیم با تلفن صحبت می‌کنیم.
دلایل و بهانه‌های زیادی برای این کار وجود دارد که موارد زیر می‌تواند برخی از آنها باشد.
"شرکتی که من در آن کار می‌کنم نتیجه‌ی کار بسیار مهم است. اگر به طور پیوسته کار من نتایج مفیدی نداشته باشد. از آن شرکت کنار گذاشته خواهم شد".